Yeşil cephelerin ve asma bahçelerin ülkenin dört bir yanına dağılması Vietnam mimarisinde yaygınlaşan yeni bir eğilimin göstergesi olmuş durumda.
Vietnam'da ortaya çıkmamasına ve tamamıyla çağdaş bir yenilik olmamasına rağmen, bu mimari yaklaşım son yıllarda Vietnam'da, özellikle şehirlerde büyük önem kazanmaya başladı. Her ne kadar bu yeşil cepheler belirgin bir görünüşe sahip olsalar da yaygınlaşmaları yalnızca estetik kaygılardan kaynaklanmıyor. Yeşil cephelerin pratikteki faydaları ve sembolik önemi Vietnamlı mimarların ilgisini çeken sebeplerin başında yer alıyor.
Bir açıdan bakıldığında, asma bahçeler oldukça ekonomik ve çevreye duyarlı bir tasarım tercihi olabiliyor. Bitkilerin yapıya yerleştirilmesi görece ucuz olduğu gibi; doğal ışığın ve havalandırmanın iç mekanlara ulaşmasına yardımcı olmaları dolayısıyla enerji tasarrufu sağlıyor. Böylece binanın çevreye olan zararı azalmış oluyor. Burada yer alan projeler, sürdürülebilirliğin ve ulaşılabilirliğin mimaride yalnızca bir arada bulunabildiğini değil; aynı zamanda birbirlerini desteklediklerini ortaya koyuyor.
Mimarlar, ayrıca, iç ve dış mekanlar arasında benzersiz bir dinamik oluşturmaları dolayısıyla yeşil cepheler yaratıyorlar. Bu mekansal ikilik altüst ediliyor ya da en azından gerçek ve sembolik müdahalelerle bozuluyor. Sarkıtılan bitkilerin oluşturduğu perdeye yalnızca iç mekanlar maruz kalmıyor; doğanın bu işgali, yapının kendisini gizleme ve tüketme biçimi olarak benimseniyor.
Bu listedeki projelerde bitkilerin gerçeküstü bir şekilde sergilenişi projelerin kentsel bir ortamda inşa edilmiş olmasıyla daha da çarpıcı bir hal alıyor. Vietnam'daki yeşil cephe eğilimi ekonomik ve çevresel kaygılardan kaynaklandığı gibi aynı zamanda son yıllardaki kentsel yayılmaya da bir yanıt niteliğinde. Bu demografik değişim yalnızca doğal ekosistemlere zarar vermekle kalmadı aynı zamanda pek çok kentsel mekanın istikrarsızlaşmasına ve terk edilmesine sebep oldu. Bu listedeki yeşil cephe örneklerinin birçoğunun yenileme projelerinin ya da var olan yapıların yeniden yorumlanmasının bir sonucu olması tesadüf değil. Her projedeki bitkiler; yerel tasarım pratiklerini, geleneksel ve kolonyal mimariyi, endüstriyelleşen bir ulusun değişen peyzajını yeniden düşünmek ve canlandırmak için kullanılıyor.
Stacking Green'in alışılmadık tasarımı mimari öncüller yerine yerel ev geleneklerinden esinlenerek yapılmış. Ho Chi Minh'in sokakları ve konutları halihazırda saksı bitkileriyle donatılmış halde ve bu proje bu fikri basitçe başka bir seviyeye taşıyor. Dört katlı konutun hem ön hem de arka cephesi sık sıralanmış saksı bitkileriyle kaplanarak organik kompozisyona bir düzen getirilmiş.
Naman Pure Spa'nın ızgaralardan oluşan beyaz cephesi yalnızca ilgi çekici bir dekorasyon değil aynı zamanda tüm yüzeylere yayılan bitkiler için bir destek. Binanın asi görünümü aslında itinalı kompozisyonu gizlemiş, çeşitli odalar asma bahçelerle gizlenmiş. Bitkiler iç ve dış arasındaki ayrımı bulanıklaştırırken aynı zamanda spa kullanıcılarına mahremiyet sağlamakta.
Vietnam'da ortaya çıkmamasına ve tamamıyla çağdaş bir yenilik olmamasına rağmen, bu mimari yaklaşım son yıllarda Vietnam'da, özellikle şehirlerde büyük önem kazanmaya başladı. Her ne kadar bu yeşil cepheler belirgin bir görünüşe sahip olsalar da yaygınlaşmaları yalnızca estetik kaygılardan kaynaklanmıyor. Yeşil cephelerin pratikteki faydaları ve sembolik önemi Vietnamlı mimarların ilgisini çeken sebeplerin başında yer alıyor.
Bir açıdan bakıldığında, asma bahçeler oldukça ekonomik ve çevreye duyarlı bir tasarım tercihi olabiliyor. Bitkilerin yapıya yerleştirilmesi görece ucuz olduğu gibi; doğal ışığın ve havalandırmanın iç mekanlara ulaşmasına yardımcı olmaları dolayısıyla enerji tasarrufu sağlıyor. Böylece binanın çevreye olan zararı azalmış oluyor. Burada yer alan projeler, sürdürülebilirliğin ve ulaşılabilirliğin mimaride yalnızca bir arada bulunabildiğini değil; aynı zamanda birbirlerini desteklediklerini ortaya koyuyor.
Mimarlar, ayrıca, iç ve dış mekanlar arasında benzersiz bir dinamik oluşturmaları dolayısıyla yeşil cepheler yaratıyorlar. Bu mekansal ikilik altüst ediliyor ya da en azından gerçek ve sembolik müdahalelerle bozuluyor. Sarkıtılan bitkilerin oluşturduğu perdeye yalnızca iç mekanlar maruz kalmıyor; doğanın bu işgali, yapının kendisini gizleme ve tüketme biçimi olarak benimseniyor.
Bu listedeki projelerde bitkilerin gerçeküstü bir şekilde sergilenişi projelerin kentsel bir ortamda inşa edilmiş olmasıyla daha da çarpıcı bir hal alıyor. Vietnam'daki yeşil cephe eğilimi ekonomik ve çevresel kaygılardan kaynaklandığı gibi aynı zamanda son yıllardaki kentsel yayılmaya da bir yanıt niteliğinde. Bu demografik değişim yalnızca doğal ekosistemlere zarar vermekle kalmadı aynı zamanda pek çok kentsel mekanın istikrarsızlaşmasına ve terk edilmesine sebep oldu. Bu listedeki yeşil cephe örneklerinin birçoğunun yenileme projelerinin ya da var olan yapıların yeniden yorumlanmasının bir sonucu olması tesadüf değil. Her projedeki bitkiler; yerel tasarım pratiklerini, geleneksel ve kolonyal mimariyi, endüstriyelleşen bir ulusun değişen peyzajını yeniden düşünmek ve canlandırmak için kullanılıyor.
Stacking Green / Vo Trong Nghia Architects, Ho Chi Minh
Stacking Green'in alışılmadık tasarımı mimari öncüller yerine yerel ev geleneklerinden esinlenerek yapılmış. Ho Chi Minh'in sokakları ve konutları halihazırda saksı bitkileriyle donatılmış halde ve bu proje bu fikri basitçe başka bir seviyeye taşıyor. Dört katlı konutun hem ön hem de arka cephesi sık sıralanmış saksı bitkileriyle kaplanarak organik kompozisyona bir düzen getirilmiş.
Naman Pure Spa / MIA Design Studio, Da Nang
Naman Pure Spa'nın ızgaralardan oluşan beyaz cephesi yalnızca ilgi çekici bir dekorasyon değil aynı zamanda tüm yüzeylere yayılan bitkiler için bir destek. Binanın asi görünümü aslında itinalı kompozisyonu gizlemiş, çeşitli odalar asma bahçelerle gizlenmiş. Bitkiler iç ve dış arasındaki ayrımı bulanıklaştırırken aynı zamanda spa kullanıcılarına mahremiyet sağlamakta.
